ونگوگ شاید غریب‌ترین چهره روشنفکر مدرن باشد، که هنر و بخصوص نقاشی را همزاد زندگی می‌دانست. تمام عمرش در سفر و تیمارستان‌های فرانسه تباه شد تا جامعه از شر افشاگری‌هایش در امان بماند. این نمایش علاوه بر داستانی سرایی، با تکیه بر بازی هنرپیشگان برجسته، با استفاده از مدرن‌ترین تکنیک‌های بصری (مپینگ، حرکات موزون، موسیقی، آواز...) ایستگاه‌های مختلف سفر ونگوگ به ورای مرزهای ناممکن را به تصویر می‌کشد. ونگوگ روشنفکری بود که پیوسته از ترس نعره می‌کشید. ترس از گرسنگی، احتیاج، تنفر، خیانت؛ این شرایط او را مسموم و جادو کرد تا تنها راه برایش خودکُشی باشد. چنین هنرمندانی توسط جامعه‌ای خشن و بی‌رحم ناگزیر به خودکشی شدند تا آن جامعه‌ای چندساله از شر افشاگری‌هایشان در امان بماند.